Tuesday, July 19, 2005
yesterday, i found out na nung sunday.. si junerl pala ang naka chat ko and hindi si gary! grabe! super bad trip ito!!! walang kasing!!!
kung ano man yung nasabi sa akin ni junerl...
i guess enough na yun para hindi ko muna sya kausapin for 10 years!!!
buti na lang kahit papaano i have my knight in his shining armor!!!
thanks bubi!!
kaninang umaga, kausap ko si gary,
i really want to talk to him..
well, i only have few people in mind na parang ang gaan gaan kausap,
na kahit na super tagal na kaming hindi nagkita,
na tre treat ko pa rin as one of the best buddy i got!
and of course isa na si fr. gary!!
the best! (bwehehehe hindi naman nya ito mababasa!)
buti na lang. kungdi lalaki na naman ang ulo nun...
grabe, another opportunity is knocking..
panay opportunity na ito..
another business! waahhh nakaka loka..
final say would be from my dad..
naalala ko few years ago,
sabi ko sa sarili ko
dapat before ako mag reach ng 24 years old
may atleast 1 million na ako..
well, im not sure if realistic yun
pero mukhang pinakikinggan ako ni Lord
and binibigyan nya ako ng ways
what a miracle!
nakaka strengthen ng faith!
kanina, nag client meeting ako
im praying na sana ma close namin yung deal.
first time na full coordination kasi
and kakampi pa namin ang oras.
kasi dec 06 pa ang wedding!
although medyo big time kasi jeweller na sikat
ang parents and ..
taga gh north...
the whole weekend
nag iisip lang ako ng kung paano
ko ma i aangat ang sales namin sa tektite, kahit doing good na
and at the same time, lower the cost.
medyo nag blo blow kasi ang expenses namin..
tapos, iniisip ko na rin
kung paano i handle ang mga pasaway na tauhan..
im starting to use my tough tools.
kanina, on my way home
naisip ko na naman si stewart
ewan ko ba, nakita ko kasi sya nung sunday...
kaya ayun.. naisip ko sya...
anyways, ang funny lang doon kasi
parang im coaching myself, as in tinatanong ko sarili ko ng few questions
parang naisip ko nung una,
sana naging kami, kahit sandali lang
kahit na panay away
para mag end na galit ako sa kanya
na.. i would never think and feel those what ifs
and then naisip ko na nung saturday, nag usap kami ni achi
and na discussed namin na life is not about the money we earn but
more or fixing broken relationship
and na describe pa nga nya yung friend na na ang daming sinaktan na tao
as somebody who jumped into the septic tank
tapos pag ahon wala palang tubig
so ayun bigla ko na realize na
okay na din yung ganito
atleast, hindi ako nalubog sa so called septic tank because of that person.
buti na lang may knight in shining armor ulit ako!
somebody na andyan to help me stop thinking about all those what ifs in life.
nakakatawa nga eh..
at first, parang hindi ko ma accept sa sarili ko na
yes, naiisip ko pa rin si stewart at times..
pero with all the conversations i had with my friend, bonnie
ayun lumabas lahat.. and bigla na lang, naisip ko na
shit, erika, kailan ka magpapakatotoo sa sarili mo!!! wake up!
minsan kailan talaga maganda ang pagkakatapos ng isang chapter sa life
mo before reading the next one.
anyways, i think wala naman itong problema.
alam naman ito ni bubi and wala rin namang ibang pwedeng mangyari
because may pamilya na itong stewart na ito..
another news,
ang daming nag i inquire about coordination..
yipee!
ang saya saya!!!
~~~
right now, im wondering.. busy kaya si jaja??
wala lang....
visited dreamland @ 11:17 PM
